Ledwo zaczął się dzień
i jest już szósta
wieczorem.
Tydzień ledwo minął
i był poniedziałek
i jest już piątek.
I miesiąc już minął.
I rok prawie się kończy
I minęło 30, 40, 50
lub 60 lat naszego życia.
I zdajesz sobie sprawę,
że straciliśmy
naszych rodziców,
przyjaciół,
bliskich.
I zdajemy sobie sprawę,
że jest już późno,
aby wrócić.
Więc…
Spróbujmy jednak
jak najlepiej
wykorzystać czas
jaki nam pozostał.
Nie zwlekajmy z szukaniem
zajęć, które lubimy.
Dodajmy kolorów
naszej szarości.
Uśmiechajmy się
do małych rzeczy w życiu,
które są balsamem
dla naszych serc.
I mimo wszystko,
nadal cieszmy się
spokojem tego czasu
jaki nam pozostał.
Spróbujmy wyeliminować
„potem”….Zrobię to potem,
powiem potem…
pomyślę o tym potem…
Zostawiamy wszystko
na potem, jakby potem
było nasze,
ponieważ nie rozumiemy
że ….
potem – kawa jest zimna
potem – priorytety się zmieniają
potem – obietnice są zapomniane
potem – dzieci się starzeją
potem – życie się kończy
A potem jest już za późno.
Więc
nie zostawiajmy niczego
na później,
ponieważ czekając na później,
możesz stracić
najlepsze chwile,
najlepsze doświadczenia,
najlepszych przyjaciół,
najlepszą rodzinę,
najlepsze życie.
Dziś jest odpowiednia chwila.
Ta chwila jest teraz.
Nie jesteśmy już w wieku,
aby odłożyć na jutro to,
co możesz zrobić od razu.
Zobaczymy więc,
czy będziesz miał czas,
aby przeczytać tę wiadomość.
A może odłożysz to na potem….
W internetowym śmietniku w ten świąteczny czas, na progu Nowego roku, nagle rozbłysła iskra, wspaniały błysk poezji autorstwa Baucan Diout. W poezji współczesnej często jest coś z usiłowania zniewolenia drugiego człowieka, z zagrabienia czegoś z jego wewnętrznego bogactwa, z jego „ja”. Z drugiej strony jak wiele można się nauczyć od poetów, którzy nie mędrkują, ale znajdują drogę właściwą, której szukamy w meandrach naszych wewnętrznych rozterek. Te wiersz wskazuje nam drogę, zwłaszcza w tych trudnych czasach jakich doświadczamy. Jeżeli uwierzysz temu poecie, nasze życie nie będzie bezsensowne. jest czas, aby to nasze życie, nawet w tych zagrożeniach, rozpocząć na nowo. Właśnie teraz, dziś nie jutro, nie potem. Poeta ma rację, nigdy nie jest za późno. I tak też uważa mja wnuczka Isabelle pisząc na WhatsApp z dalekiej Brazylii: „Trzeba się uśmiechać i pamiętać, że w życiu (nawet gdy jest za późno, niż byśmy chcieli, czy sobie wyobrażali NIGDY nie jest „za późno. Należy tylko zacząć…. Cóż, szczęśliwego Nowego Roku życzy „jaroslawinfo.pl”. I raz jeszcze staropolskie DOSIEGO ROKU.
