Minął Dzień Języka Ojczystego (Międzynarodowy). Obliczono, że zginęło około 13 tysięcy narzeczy i języków. Pozostało ich od 6 – 7 tysięcy. Na pytanie dlaczego, ongiś padła znamienna odpowiedź: z racji głupoty człowieka. Urszula Ledóchowska nie była politykiem, zawsze lubiła szorstką prostotę, nieśmiałość, rezygnację z wielkich i pięknych słów. Wiedziała, że właśnie taki powinien być język współczesnego jej apostolatu, język mądrego milczenia i samej obecności. A była z dziećmi zawsze. W miejscowości Czarny Bór pod Wilnem w roku 1919 została założona szkoła powszechna. Od roku 1927 opiekę nad tą szkołą obejmuje właśnie matka Urszula Ledóchowska. Grupę polskich i zagranicznych pisarzy i poetów w ten majowy czas gościło wspaniałe grono nauczycieli z dyrektorem placówki p. Jasiulewiczem i oczywiście uczniowie, którzy przygotowali przepiękny, patriotyczny koncert. W chwili obecnej naukę w szkole pobiera 248 uczniów. Opiekę pedagogiczną sprawuje 41 nauczycieli, wśród których 12 pedagogów to wychowankowie tej szkoły. Oczywiście Szkoła Średnia w Czarnym Borze nosi imię św. Urszuli Ledóchowskiej. „To miejsce pełne jest łaskawości tej mądrej zakonnicy”, powie przed kamerami telewizji wileńskiej Romuald Mieczkowski, inicjator poetyckich „Majów nad Wilią” którego byłem uczestnikiem. Samodzielna polska szkoła w Czarnym Borze w dobie komunistycznej hegemonii Rosji Radzieckiej, nie miała łatwego życia. W ramach akcji „100 szkół dla Wileńszczyzny” w roku 1933 oddano do użytku nowy, drewniany budynek. Po wojnie oczywiście „jak grzyby po deszczu” powstawały klasy rosyjskie, także litewskie, aby w końcu staraniem ludności polskiej tu osiadłej, szkoła stała się trójjęzyczną. W roku 1992 decyzją pełnomocnika Rządu Republiki Litewskiej na region wileński, szkoła w Czarnym Borze zostaje zreorganizowana na rosyjską i polską, wtedy też powstaje samodzielna Szkoła Średnia z polskim językiem wykładowym. Jej dyrektorką zostaje p. Janina Lebrikienć. W świat wychodzi pierwsza promocja maturzystów. Dopiero w roku 2002 (30 października) decyzją Rady Samorządu rejonu wileńskiego, szkoła otrzymuje imię Urszuli Ledóchowskiej. Obecny dyrektor p. Mieczysław Jasiulewicz pełni tę funkcję od 1996 roku. Wspaniała to postać człowieka oddanego całym sercem polskości. W roku 1999 szkołę odwiedził prezydent Republiki Litewskiej Waldas Adamkus. Miejsce to odwiedzane jest przez niemal wszystkie grupy wycieczkowe z Polski, do czego i ja w tym miejscu namawiam. Corocznie w szkole odbywa się wiele imprez. Tradycją stały się uroczystości z okazji ślubowania „pierwszaków”, przedstawienia jasełkowe, łamanie się opłatkiem, dzień Babci i Dziadka. Rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego zawsze poprzedza Msza św. Działają tu liczne kółka zainteresowań: informatyczne, tańca estradowego, muzyczne, teatralne, piłki nożnej, krajoznawcze, plastyczne itd. Szkoła otwarta jest na współpracę z innymi szkołami i organizacjami młodzieżowymi, nie tylko na Litwie. A to Litwa walczy z językiem polskim, co należy wyraźnie podkreślić…
PS: z Hymnu szkoły:
Matko Urszulo, przeszłaś przez Życie
Z jasnym uśmiechem dobroci.
Naucz odnaleźć w szarych zajęciach
Codzienną ścieżkę radości.
Ref. Szkołę naszą miej zawsze w opiece,
Spójrz łaskawie na nasz kraj.
Naucz nas twą drogą iść wytrwale
I uśmiechu Twego promyk daj.
Tyś zaszczepiła polskiego ducha
Troskę o polską mowę.
Przykładam jest nam Twoje życie,
Wskazówką są Twoje słowa.
