Krieg, Klima, Krise, Corona to główne tematy w środkach masowego przekazu Niemiec. Głównym tematem jest Teuershock, bo drożyzna zapukała do drzwi, szczególnie tycząca gazu oraz paliwa, bo w końcu na rodzinę przypada tu dwa albo trzy samochody. Busz po niemiecku, którego winni są sami, ufając bezgranicznie dobrym stosunkom z putinowską Rosją. Zażyłość ta przeleciała obok nich gromem niczym znikający punkt teraz od 24 lutego w ogniu i dymie. Nic dziwnego, że teraz histeryzują, rzucając na siebie gromy jak mogliśmy tak ufać ruskim. Długo jeszcze nie zatrzasną wieka nad swoją ignorancją nie odróżniającą dobra od zła. Padają gromy na byłą kanclerz Angelę Merkel, bo mogła przecież podnieść do góry zaśliniony palec, badając w ten sposób skąd wieje wiatr i ustawić naród niemiecki zgodnie z kierunkiem wiatru ale tak aby przewidzieć zakusy Federacji Rosyjskiej.

Nic zatem dziwnego, że Niemcy jak dotąd silne gospodarczo, usilnie szukają jakiś dowodów, że jest coś jeszcze możliwe, aby nie ulec katastrofie. Nowy kanclerz nie wykopie tomahawka, aby użyć go przeciwko wrogowi, nie tylko Europy, ale całego już świata. Przecież nie wypada tak przeciwko…swoim. On tylko chwyta za polityczną, blaszaną trąbkę „szukając w jej dźwięku” zbawczego kierunku. Pachnie w Niemczech stęchlizną, którą dobrze znamy. Niemcy wyrobili sobie w tej całej Unii swoją odrębność i wyłączność do jej przewodzenia razem z Francją. Tam również chwiejny przywódca jest za kapitulacją Ukrainy dla świętego spokoju. Niepokoi u obu tych przywódców brak myślenia, co winno nas unosić nad tym chodnikiem układów z Putinem – mordercą. Europa zdaje się być teraz obrazem rozproszonych punktów w przestrzeni wirujących w powietrzu i staczających się w niebyt. Są kraje, które chcą podążać za Niemcami i Francją w stronę ugody z Putinem. To samobójstwo, bo inaczej tego nie można określić. Kiedy stracimy kontakt ze sobą, kiedy nie będzie jedności w postępowaniu z Rosją -odlecimy od siebie w Unii i pójdziemy na dno. Nie wolno do tego dopuścić. Klatki w tym filmie o kryzysie wszystkiego we wszystkim przesuwają się wolno, a tam tuż za miedzą graniczną coraz więcej krzyży przydrożnych. Nie można pokochać własnego nieszczęścia, swojego losu. Ubywa nam wszystkim sił, tracimy równowagę. Tyle już czasu trwa ta wojna, ta zbójecka napaść i nie tylko na Ukrainę, ale na nas wszystkich. Ubywa nam sił, ale nie może zapanować nad nami ta nieruchomość bezsilności. Musimy zebrać siły mocniejszym uderzeniem serca w stronę Ukrainy…