W ten wtorkowy ranek 22-lutego internetowy światek obiegło jakże znamienne zdjęcie, oto w czerwonej skrzynce bezpieczeństwa za szybą skulony, biały gołąbek (ten picassowski). Ze skrzynki zwisa młotek, a na skrzynce napis dużymi literami: IN CASE OF WAR BREAK GLASS, co w wolnym tłumaczeniu znaczy: w razie wojny zbij szybę… I właśnie tego ranka nadarzyła się ku temu okazja. Właśnie wtedy, kiedy wszystko w nas jest rozsypane i rozdarte…. Świat nasz niczym wieczna Lukrecja, która ciągle wbija sobie sztylet w pierś. Jesteśmy już zatruci ustawicznymi wojnami i teraz jeszcze ta koło nas, za rogiem ulicy. sami sobie wystarczymy na czas zagłady. I czy nie jest to rodzaj piekła? Nasza niby ta cywilizacja, odrzuca od dawna wszelkie wartości, te duchowe też. liczy się produkcja, technika wojenna, strach. Próbowaliśmy dochodzić do świadomości i uznania własnej ludzkiej słabości i ograniczenia i nic z tego nie wyszło. Nie zobaczyliśmy żadnych znaków ufności u drugiego człowieka. Przeciwnie, widzimy tylko nienawiść i to trwa, nie przemija i obraca się jak pory roku. czy zmierzyliśmy tę naszą słabość? Czy to świadczyłoby o naszej sile? Święta Faustyna Kowalska cierpiąc na duszy i ciele, prosiła o pomoc i wtedy matka przełożona poradziła jej….musisz zżyć się ze swoim cierpieniem. przed dwoma laty moje ulubiona piosenkarka Stanisława Celińska ofiarowała nam swoją „Modlitwę o pokój” i już wtedy miała blisko 8 tys. wyświetleń. Życie duchowe nie rozporządza wielkimi koncernami prasowymi, ale jest, trwa w nas. To co robi ten nowy Iwan Groźny, szło do nas przez noce i dnie, ale ten świat był ślepy, jakby był zwolniony od wszystkiego i nie spodziewając się niczego takiego w swym zaślepieniu, aż nadeszło. Brak mu było energii przewidującej, energii działającej. W ostatecznym rachunku wystarczył dobrobyt i blask uznania, jakby byli pewni jednego, że zło jest czymś koniecznym dla rozwoju człowieka. Błądzenie elit politycznych i to samouspokojenie w którym się spełniali, to im wystarczyło. Widzieli Rosję jako obracającą się ku Zachodowi swoją dobrą stroną. Nie brali pod uwagę nagich słów ze strony Kremla. Nie zagrażały one ich prawdzie o sobie, tej prawdzie wygładzonej estetycznie i ułudnej. Troszczyli się tylko o czystość swoich rąk i o tę ich prawdę, że liberalizm winien być rodzajem moralnej neutralności, a nie odpowiedzialności za grzechy świata, tego czy tamtego narodu. To myśmy ich uczyli w Unii Europejskiej współodpowiedzialności i solidarności. Lecz nas nie słuchali, zapatrzeni w siebie. Dziś okazuje się w całej rozciągłości ta wspólnotowa nicość, dziś przemawiają z mównic, że liczą na swoich przyjaciół. A może byli też pewni, że światem winny rządzić imperia i do tego imperium w ramach Unii dążyli? Przyjaźń i wzajemną pomoc, skąd my to znamy? Przecież mówiło się, że Unia to nowy Związek Radziecki… A te słowa pieśni, mówiącej o ogarnięciu ludzkiego rodu? Świat został postawiony przed faktami, które już się dzieją na Ukrainie, gdzie argumentem jest siła. Mamy lekcję do odrobienia, cały czas pozostając w błogim śnie o swojej europejskiej sile. I zapewne usłyszymy o nowej normalności stosunków z Kremlem wsparte jak zwykle pogmatwanym prawem międzynarodowym, gwarantującym rozdzieranie Ukrainy po kawałku, a pewnie też innych dawnych republik związkowych. Oby to było czarnowidztwem z mojej strony… pozostaje też pytanie, kto pierwszy pochwyci za młotek by rozbić tę pancerną szybę w skrzynce bezpieczeństwa…
Zasłyszane: Słabość ZACHODU siłą PUTINA.
